Bizler, gelmiş geçmiş peygamberler içinde "ümmetine en düşkün" bir Peygamber'e ümmet olduk. Bu nimetin hakkını verebilmek için de, gelmiş geçmiş ümmetler içinde "peygamberine en düşkün ümmet" olmamız gerekiyor. Kıyamet gününde bütün insanlar Allah'a karşı işledikleri hataların ve günahların derdiyle kıvranırken, bunun bir istisnası olacak. İnsanların en güzeli olan sevgili Peygamberimiz, Cenâb-ı Hakk'a hep şöyle yalvaracak: "Ümmetî! Ümmetî! "Ya Rabbi benim ümmetimi bağışla..." Allah Resulü'nün bu duasını Cenâb-ı Hakk'ın geri çevireceğini düşünmek mümkün mü? O hâlde ahrette kurtuluşumuzun en garanti yolu şudur: Sevgili Peygamberimiz'in "benim ümmetim" diyerek sahiplenebileceği bir Müslüman olabilmek.