"Mütevazı insanların daha diğerkâm ve daha merhametli oldukları biliniyor. O halde
dünyaya bir tevazu devrimi gerek. Bir merhamet devrimi:
"Başkalarının gözünden ben" yerine "başkaları için ben". Kendi benlik ihtiyaçlarımın
aldatıcı yanılsamasından ötekinin ihtiyaçlarına kulak vermenin sahici varoluşuna. Bu
sıçrayış, bir merhamet devrimidir!"
Merhamet Devrimi, aslında farklı disiplinden iki ayrı yazarın, Kemal Sayar ve Alperen
Manisalıgil'in kendi bakış açılarının özgünlüğünü koruyarak aynı konuda yazdıkları
iki kitaptan oluşuyor. Böylece merhamet kavramı pek çok boyutuyla daha geniş bir
yelpazede tartışılıyor, bir yazarın açtığı pencereyi diğerininki genişletiyor. Onları
birleştiren şey, zulmün ve tahripkâr kibrin panzehri olarak merhamet ve tevazuun
insan ve toplumda yeniden hayat bulması gerektiğine duydukları inanç. Tabiatın
hızla kirlendiği, insanın kendi yaşam kaynaklarını tahrip ederek neredeyse bir felaketi
hızlandırdığı, iletişimin yerini teknolojik ekranlara bakmanın aldığı, anne babanın
çocuğu çocuğun anne babayı duymadığı bir çağda merhamete çok ihtiyacımız
var. Gelin önce kendi içlerimizde, sonra en yakın çevremizde bir merhamet devrimi
yapalım. Sahih ve sahici olanı, sahte ve suni olanın yerine koyalım. İnsan kendini
tüketmeden, göklerin kapısını aralayalım.