O'nun gönlünde ne vardı?
-O'nun gönlünde; hidâyet bekleyen insanlık vardı. -O'nun
gönlünde; takvâya eriştirilecek ümmet vardı... -O'nun gönlünde;
dertlerine derman olunacak garipler, mazlumlar, kimsesizler ve
yetimler vardı.
Çünkü; O'nun âlemlere rahmet olan gönlü, uçsuz bucaksız bir
cihan gibiydi. Bütün mahlûkat o gönlün derûnundaydı.
Kezâ;
O sav bir yağmur gibiydi; bütün ücrâları bile yeşertiyordu.
O sav bir güneş gibiydi; bütün kuytuları bile aydınlatıyordu.
Bu dâvâda;
Ömür boyu Rasûlullah sav Efendimiz, hiç tatil yapmadı. Bir ağacın
altında istirahat edeyim demedi. Çünkü O sav;
-Açları doyurmakla açlığını unutur, mânen doyardı.
-Fakirlerin derdine derman olmakla ferahlardı.
-Hidâyetlere ve takvâya vesile olmakla, huzur
bulurdu.