Zaman bilincinin zirvesi ibnül-vakt olmak; mekân bilincinin zirvesi ise medenî olmaktır. İbnül-vakt, her an yeniden doğandır, akıp giden vakte karşı dâima yeni ve yenileyen sözler söyleyendir. Medenî olmak, insana zimmetlenen yeryüzünü bozmadan, kirletmeden îmâr etme çabasıdır. Ö. Tuğrul İnançer, zaman ve mekân bilincini sözünde ve özünde taşıyan tek kişilik medeniyet olan er kişiler zümresindendir. Ağzından çıkan her kelime, onun Türk Mûsikîsinin haddesinden de geçen dudaklarından her an tâze ve can tâzeleyen inciler gibi dökülmektedir. Kelimelerin yalama olduğu günümüzde bu incilerin bütün ışıltısıyla yeni muhataplara ulaşması kültürümüze yapılacak önemli bir hizmettir.

Berat Demirci