Farkında olsun ya da olmasın her insan en az bir değeri kuşanır. Diyorum hepimizin bir gizli adı olsa gerek diyor ya İsmet Özel, bence o gizli adımız kuşandığımız değerimizdir. Ki o değerli halimizle bize yakışmayan bir şey yaptığımızda hesaplar tutmaz olur. Sağır kalmadıysak tamamıyla kalbimize, sebebi belirsiz bir rahatsızlık hissetmenin ötesinde kalbimizin nasıl çırpındığı duyarız. Biraz daha üzerinde durunca da bu bana yakışmaz deyip çekiliriz izzet-i ikbal ile o değerimize aykırı davranışlardan. Ne ka

Dostum, kardeşim; Bir şekilde yaşamaktan ziyade doğru bir şekilde yaşamak derdini taşıyorsan, iyi gidiyorsun. Yaptıklarını gözden getiriyor, yapamadıklarını telafi ediyor, yapmak istediklerini değerlerine göre belirliyorsan iyi gidiyorsun. İyilik yaptığında seviniyor, kötülük yaptığında üzülüyorsan iyi gidiyorsun. Sözünü tartarak söylüyor, incitmemeye ve incinmemeye çalışıyorsan iyi gidiyorsun. Heyecanlarını soldurmamaya, göğsünü daraltmamaya, ümitlerini köreltmemeye gayret ediyorsan iyi gidiy

Abdullah Tivnikli, öncülük ettiği kurumlar, yaptığı hayırlar ve bunların etkileriyle düşünüldüğünde Türkiye'nin son yarım asrına damga vurmuş önemli kişilerden biridir. Faizsiz bankacılığın ülkemize gelişindeki katkısı ve bu bankaların güçlendirdiği Anadolu sermayesi, bugünkü ekonomik, sosyal ve siyasal iklimin oluşmasında çok önemli bir noktada durmaktadır. Elinizdeki bu eser, Kasım 2018'de ebediyete uğurladığımız Abdullah Tivnikli ile vefatından birkaç ay önce başladığımız ve pek çok önemli konuyu konuşm

Fakr'a Övgü metnini okuduğum zaman, Rabia'ya, metni harikulade heyecan verici bulduğumu söyledim. İnsanın tam da sevdiklerine hediye etmek isteyeceği bir kitap. Saf, samimi, coşku dolu bir eser ve üslup itibariyle de çok orijinal. O tam bir aşık. Ve aşkının harikuladeliğini terennüm ederken, bizlere de aşk, şevk ve ilham vermeye devam edecek. Ayşe Şasa İsviçreli bir dansçı iken hakikat ile buluşan Rabia Christine Brodbeck, sahneden secdeye yolculuğunu adım adım anlattığı bu eserinde bizi hem eşsiz bir yol

Ortada bir mücadele var. Bu mücadele bir hayat tarzı mücadelesidir. Kimin nasıl bir hayat sürmesi gerektiğine dair kararları kim ve nasıl verecek? Bunun ta ilk insandan bu yana sürüp gelen bir tarihi var. Güç de bunun için kullanılmış, servet de... Zeka da bu mücadeleye sarf edilmiş, kabiliyetler de... Ölüm de bunun için olmuş, kalım da... Mücadele hayat tarzı mücadelesi, hatta başka bir şey değil ise bize düşen nedir? Elbette kendi hayat tarzımızı imrenilen, özenilen ve takip edilen bir hayat tarzı haline

İnsan olmak heyecan, mutluluk ve hayret verici, insan olmak ürpertici. Kendimizi fark ettiğimiz, benliğimizin farkına vardığımız ilk anlardan itibaren, derinden derine hissettiğimiz hüzün veren bir mesafe söz konusu sanki. Her şeyle ve herkesle aramızda tarif edemeyeceğimiz, tam olarak vasıflandıramayacağımız bir mesafe var. Kalıbımızdan, kabımızdan taşıyoruz, hakkımızdaki tanımlamalara sığmıyoruz, üzerimizdeki tüm etiketler zamanla soluyor, tüm sıfatlar insan karşısında aciz kalıyor, olan bitenin izahı içi

Kırmadan İncitmeden ve Kudüs Yazıları isimli kitapları kısa sürede çok satanlar listesine giren Taha Kılınç'tan yepyeni bir kitap: Seyrü- Sefer. Fas'tan Güney Afrika'ya, Japonya'dan Lübnan'a, Makedonya'dan Filistin'e kadar 10 farklı ülkeye yaptığı seyahatleri anlattığı ve fotoğraflarla zenginleştirdiği bu hatıra tadındaki kitap yeryüzü- nün Müslümanca bir bakışla yeniden yorumlanmasına katkıda bulunabilir. Yazarın önsözde de belirttiği gibi Bence her Müslüman, Allah'ın kendisine bahşettiği imkânlar çerçeves

Kapakta annemin çocukluk fotoğrafı yer alıyor. Çok güzel, çok anlamlı bir fotoğraf bu benim için. Norveç'in Bergen şehrinde, arkadaşı Laila ile birlikte -ki hâlâ görüşürler- bebek arabalarıyla güzel bir poz vermişler, soldaki annem. Sene 1958 olsa gerek, ikisinin de gözlerinin içi gülüyor, ikisi de çok tatlı, arka fon derinlikli ve sade, annem henüz 7 yaşında. Her şeyin baht meselesi olduğuna şüphem yok artık. Ama iyi ama kötü, ama tatlı ama acı. Nedir baht benim için? Lütûf, hediye, kader, tâlih, acizlik,

Kudüs, söylemlerimizin coşkusuna ve iddialarımızın büyüklüğüne rağmen, hakkında pek az bilgi sahibi olduğumuz bir şehir aslında. Çok önemli ve yaygın birkaç anekdot dışında, Kudüs'le ilgili malumatımızın tamamen ezbere dayalı olduğu söylenebilir. Bunun üzerine, bir de herkes söz ettiği, siyasi sloganlara konu olduğu ve çok gündeme taşındığı için konunun eskimesi ve sıradanlaşma sonucu dikkatimizin dağılması tehlikelerini eklediğimizde, Kudüs'ü hak ettiği ilmî ihtimamdan epey mahrum bıraktığımız, su götürmez

Aydınlanma ile beraber, aklını aydınlattı insanoğlu. Kendi aklını kullanmak cesaretini gösterdi. Tabiatı sorguladı o aydınlanmış aklıyla. Kutsal'ı sorguladı sonra. Tanrıyı... Kafasındaki örümceklerinden kurtuldu bir bir. Mağarasından çıktı. Aklıyla ürettikleriyle birlikte, dünyanın çehresini değiştirdi. Artık bir eski vardı bir yeni. Yeni yani modern... Insan, yaşayışını değiştirdi; dışını aydınlattı yani. Daha bakımlı, daha gösterişli, daha asri bir hâle büründü. Elektriği keşfetti, gecesini aydınlattı. Ar

dünya sonlu, kalbim kederli birçok sorumun cevabını hâlâ bilmiyorum içimi yakan bunca şeyin durgunluğuyla hüsnü zanlarımın altında gölgeleniyorum ağlamasam anlayamayacağım şeyler var hakikati belki de hüzünden dileniyorum buruk geçen yılların yorgunluğuyla kendi ağacımın altında gölgeleniyorum taşıdığımız ruh Allah'tan, subhanallah! çoktandır sonsuzlukla ilgileniyorum olup bitenlere hayretin şaşkınlığıyla sade inancımın altında gölgeleniyorum

"Yaşadığımız ya da şahit olduğumuz onca farklı duygu, ruhumuzun en ücra köşelerinde saklı bir pencerenin kenarına çekiyor bizi ve farklı gelgitlere vesile oluyor. Bu ruh hali bize olaylara başka açılardan bakmayı öğretiyor galiba. En basit manası ile çok anlam yüklediğimiz meselelerin aslında o kadar da önemli olmadığını ve hatta önemsiz gördüğümüz ya da bir şekilde farkında olamadığımız nice anlamlı şeylerin de var olduğunu idrak etmemizi sağlıyor. Ne garip değil mi? Acılar, sevinçler, heyecanlar aynı an