Dengeli bir duruşun şekillendirdiği, bir denge ve duruş manifestosu. Yaşar Değirmenci'nin kaleminden Türkiye'nin köklü ve aktüel meselelerine bakışlar.

"Hacı olduğumu duyanlar beni şöyle boydan aşağı süzdükten sonra şaşkınlıkla bana; "Sen bu halinle hacca nasıl gittin?" diyorlar, ben de tebessümle; "Çok kolay, herkes gibi uçakla" diyorum. Ve insanların beni en güldüren sorusu şu oluyor: "Ama sen yürüyemiyorsun?" Çoğu zaman gülerek "Çok mu belli oluyor?" derim. İnsanlar bana diyorlar ki; "Oturduğun yerden bizden daha çok koşturuyorsun Fatma!" Ben de diyorum ki; "Eee, ben ayaklarımı önden boşa yollamadım.''"

Dostum, kardeşim; Bir şekilde yaşamaktan ziyade doğru bir şekilde yaşamak derdini taşıyorsan, iyi gidiyorsun. Yaptıklarını gözden getiriyor, yapamadıklarını telafi ediyor, yapmak istediklerini değerlerine göre belirliyorsan iyi gidiyorsun. İyilik yaptığında seviniyor, kötülük yaptığında üzülüyorsan iyi gidiyorsun. Sözünü tartarak söylüyor, incitmemeye ve incinmemeye çalışıyorsan iyi gidiyorsun. Heyecanlarını soldurmamaya, göğsünü daraltmamaya, ümitlerini köreltmemeye gayret ediyorsan iyi gidiy

Fakr'a Övgü metnini okuduğum zaman, Rabia'ya, metni harikulade heyecan verici bulduğumu söyledim. İnsanın tam da sevdiklerine hediye etmek isteyeceği bir kitap. Saf, samimi, coşku dolu bir eser ve üslup itibariyle de çok orijinal. O tam bir aşık. Ve aşkının harikuladeliğini terennüm ederken, bizlere de aşk, şevk ve ilham vermeye devam edecek. Ayşe Şasa İsviçreli bir dansçı iken hakikat ile buluşan Rabia Christine Brodbeck, sahneden secdeye yolculuğunu adım adım anlattığı bu eserinde bizi hem eşsiz bir yol

Gidiyorlar, ağıt yakalım arkalarından. Çünkü gitmek var, dönmek yok. Bağırlarına basmışlar çocuklarını ve dişlerini sıka­rak. Yağmura, kara, dipçiklere ve saat kulelerine aldırmayarak. Tel örgüleri yarıp duvara tırmana­rak. Bozbulanık, coşkun bir nehrin kederli köpüğü gibi. Aniden havalanan sığırcık sürüsü gibi... O kadar kalabalık ve kocamanlar ki kimse görmüyor onları. Bakıyorlar ama görmüyorlar. Ne televizyonlar ne uydular ne çocuk mamaları ne don ne gömlek. Onlar o çocuğun peşindeler, hani güzel fotoğra

"Bir sahur programında engelli bir çocuk babası olan ve on dokuz yıldır ibadet bilinciyle oğluna hizmet eden Ali Bey'i misafir etmiştim. Konu engellilerdi. Karşılaştıkları problemleri, toplumun engellilere bakışını anlatıyordu. O anlattıkça ben kendimden utanıyordum. Yer yarılsa yerin dibine girecektim. Bu konuda ne kadar gafil olduğumuzu fark ettikçe mahcubiyetim katlanarak artmıştı. Sivas'taki bir konferans sırasında tanıdığım Fatma Tatlı kardeşim, imanın imkânını fark etmemi sağladı. İlk Almanya ziyare

Arşla arz buluştu. Tüm esma yansıdı. Varlık titredi. Hira titredi. Resûl evine koştu. Arş kalpli kadın kapıdaydı. Şefkat dolu kalbe seslendi: "Örtün beni! Örtün beni!" Vahyin ağırlığını örtü teskin ederdi. Bildi mübarek annemiz, örtünün muhkem gücünü. O bilinçle örttü kendisini ve eşini. Örtülere bürünmüş Resûl ve örtülere sarınmış annemiz anladı: Arş'ın dili olan vahyin ağırlığını ancak örtü taşıyabilirdi. Sır, örtü ile açıldı; örtü açılınca sır kapandı. Kalp ağacının Arş'ta dal budak vermesi için beden

Ortada bir mücadele var. Bu mücadele bir hayat tarzı mücadelesidir. Kimin nasıl bir hayat sürmesi gerektiğine dair kararları kim ve nasıl verecek? Bunun ta ilk insandan bu yana sürüp gelen bir tarihi var. Güç de bunun için kullanılmış, servet de... Zeka da bu mücadeleye sarf edilmiş, kabiliyetler de... Ölüm de bunun için olmuş, kalım da... Mücadele hayat tarzı mücadelesi, hatta başka bir şey değil ise bize düşen nedir? Elbette kendi hayat tarzımızı imrenilen, özenilen ve takip edilen bir hayat tarzı haline

İnsan olmak heyecan, mutluluk ve hayret verici, insan olmak ürpertici. Kendimizi fark ettiğimiz, benliğimizin farkına vardığımız ilk anlardan itibaren, derinden derine hissettiğimiz hüzün veren bir mesafe söz konusu sanki. Her şeyle ve herkesle aramızda tarif edemeyeceğimiz, tam olarak vasıflandıramayacağımız bir mesafe var. Kalıbımızdan, kabımızdan taşıyoruz, hakkımızdaki tanımlamalara sığmıyoruz, üzerimizdeki tüm etiketler zamanla soluyor, tüm sıfatlar insan karşısında aciz kalıyor, olan bitenin izahı içi

Hayat, türlü türlü gelir karşına. Sevdayla gelir. Acıyla... Mutluluk ve yalnızlıkla çalar kapını. Bir tarafta sonsuz huzur penceresi açılır, diğerinde seni alıp götüren arzular serilir önüne. Gül gibi olabilmektir esas olan. Gül gibi kalabilmek... Kalbin kapılarını gerçek aşka aç... Derdine deva bulacağın ufuklara taşı gönlünü... Aşk Diye Bir Şey?dir en nihayetinde, bir ömürlük misafir olduğun dünyanın gerçeği... Uzat elini ki dünyan değişsin... "İçindeki ışıkları söndürme!.. Gün akşam olsa da güneş

Okuyanlarda tiryakilik yapan bir dil ustası. Hikayeleri, denemeleri ve araştırmaları ile kısa zamanda çok geniş bir hayran kitlesi oluşturan, okurların ellerinden bırakamadığı kitaplarıyla Nazan Bekiroğlu artık denemeleriyle de Timaşta. Mavi Lale, dünün değerlerini unutmadan, bugünün değerlerini de yadsımadan her ikisinin sentezinden oluşan bir bakış açısıyla geçmişi geleceğe taşıyan bir zihnin ürünü. Bekiroğlunun usta kalemiyle, sinemadan edebiyata, hayattan ölüme uzanan serin ve renkli bir yolculuğa çıka

Kendine yalan söylemeyen biri yaşıyorsa yeryüzünde, hâlâ aşk vardır... Sevenlerin tek arzusudur araya ayrılıkların girmemesi... Ve seviliyorsan, karşılık vermişsen, sevdiğini kalbinde saklamalısın. Çünkü sevenlerin yüreği bir başka sevdanın varlığını bir an bile kaldıramaz... Sahi, böylesine güven veren, ince, saf ve duru bir gönül var mıdır dünyada? Aşk dolu, ufuk açıcı denemelerle bezeli Cemre Önce Kalbe Düşer, hayatta eksikliğini duyduğumuz erdemlerin ve soylu duyguların peşine düşmeye

Aşk Yolcusu'nda Yunus Emre'nin hayatı, gönül dünyası, istikameti, seferi, aşk dersleri, vuslatı, insana-insanlığa dair mesajları roman ve hikâye tadında lirik/şiirsel bir dille anlatılmaktadır. Aşk yolcusu, zahmeti rahmet bilip sözün evvelini söyleyerek dua ile başladı seferine: "Rabbim! Kolaylaştır, güçleştirme. Rabbim! Hayırla sonuçlandır!" Yol boyunca inancın, iyiliğin, güzelliğin, huzurun, uyanış ve dirilişin kapılarından haber verdi uğradığı gönüllere. Kendine özgü sesiyle söyledikleri, söylemek isted

Aydınlığa ve vuzuha açılan bir kapı, sonsuzluğa doğru uzanan bir yol, hakikat ve merhamet deryasına doğru akan bir nehir, göğe yükselen bir miraç... Mustafa Kutlu'nun İlmihali'nde (ki yıllar önce ilk metinler ortaya çıktığında ona birlikte Kutlu İlmihal adını vermiştik) yüksek bir hissiyatın eşlik ettiği bu hikmetli anlatım edebin ve edebiyatın, sanatın imkânlarıyla yeni bir biçime ve üsluba kavuşuyor, terütaze yeni bir ihmihal türüne kanatlanıyor. Yazar metinlerin neredeyse tamamında aslında kendi tecrüb

“İnsan dünyaya bulaştıkça, dünya insanın ruhunda izler bırakır. Bu dengesiz karşılaşma, sanıldığından çok daha ağırdır. İşte ben denemelerimde, insanın kendisini kuşatan dünyayla girdiği bu dengesiz ilişkinin haritasını çıkarmaya çalıştım” der Ali Ayçil ve Ceviz Sandıklar Ve Para Kasaları’nda, taşradan sonra kentle karşılaşan bir gencin dünyasına düşürdüğü notları paylaşır biz okuyucuyla… “Artık seni aramaktan vazgeçtim. Bunu bana “şiir” öğütledi. Yazdığım her şiirde, senin, yeryüzünde bir karşılığının b

Kudüs, söylemlerimizin coşkusuna ve iddialarımızın büyüklüğüne rağmen, hakkında pek az bilgi sahibi olduğumuz bir şehir aslında. Çok önemli ve yaygın birkaç anekdot dışında, Kudüs'le ilgili malumatımızın tamamen ezbere dayalı olduğu söylenebilir. Bunun üzerine, bir de herkes söz ettiği, siyasi sloganlara konu olduğu ve çok gündeme taşındığı için konunun eskimesi ve sıradanlaşma sonucu dikkatimizin dağılması tehlikelerini eklediğimizde, Kudüs'ü hak ettiği ilmî ihtimamdan epey mahrum bıraktığımız, su götürmez

Kelimeyle değil, cümleyle düşündüğümü fark ettim ben. Muhal farz bile olsa "Her şeyi özetleyecek bir cümle" tutkum, mana birimimin cümle olmasından. Karmaşık cümlelerle konuşmayı sevmem, öyle düşünmemden. Başka türlü anlatamıyorum, bu yüzden mazurum ben. Faturaların, makbuzların, ihbarnamelerin arkasına. Mektup zarflarının, davetiyelerin, program kartlarının boşluklarına. Peçetelerin üzerine. Kitapların kenar sularına, kapak içlerine. Defterlerin, sahifelerine değil kıyılarına köşelerine. Yazılıp da b

Entelektüellerin, kültür adamlarının, yazarların okuma serüvenleri nasıldır acaba? Kitap seçimlerini nasıl yaparlar, raflarda nasıl gezinirler, bir kitabı nasıl okurlar? Sevdikleri cümlelerin altını çizerek mi, sayfaların kenarına notlar alarak mı, yoksa okuduğu metni sorgulayarak mı? Hiçbiri ya da belki hepsi... Okuma Notları bir okur fotoğrafıdır. Entelektüel merakı geniş bir spektruma yayılan bir yazarın, bir aydının okuma uğraşının, merakı takip eden sorgulamalarla kitapların izini nasıl sürdüğünün foto

Yâ Nakkaş! Biraz gez, dünyanın hiç kimsenin olmadığını anlarsın. Nereye kök salsan bir başkalık bir yabancılık taşıdığını. Nereye adım atsan sona kaldığını. O zaman anlarsın Âdemden bu yana bu yerli olmadığını. O ilk adımın hatırası yerli yerinde bu kadar taze dururken neyi neresinden kurcalasan arkasından bir iğretilik bir sonradanlık çıkacağını. Mülkün Gerçek Sahibi bu kadar zahirken, toprak üzerinde kimsenin kimseye öncelik hakkı bulunmadığını, sadece bazılarının biraz erken geldiğini bazılarınınsa bira

Bu kitap önce "Yersiz Cümleler" adıyla tasarlandı. Niyetim sağda solda kalmış ve hiç yayınlanmamış onca cümleyi bir araya getirmek, bir bakıma onlardan kurtulmaktı. Fakat cümle bu. Bir kez kapısından girince gazete ve dergilerde kalmış yazıları da taradım. Derken hızımı alamadım, bütün kitaplarımı okudum yayımlandıklarından sonra ilk kez, "Yerli Cümleler"e de el attım. Sonra? Bütün cümleler yerli-yersiz birbirine karıştı. Böylece binlerce cümleyle baş başa kaldım. Hepsini mümkün mertebe temalara ayırarak